Het is een prentenboek voor kinderen en volwassenen. Het is een boek over twintig jaar reizen langs asielzoekerscentra in Nederland en ontmoetingen met kinderen en volwassenen in die azc’s.

“Toen jaren geleden Stichting de Vrolijkheid op mijn pad kwam (een groep enorm enthousiaste en een beetje gekke mensen die kunst naar alle asielzoekerscentra in het land wilde brengen) besefte ik dat veel herinneringen en verhalen van de bewoners van de asielzoekerscentra – van de kinderen, jongeren en ook ouders – bewaard zouden blijven. En dat is wat ‘de Vrolijkheid’ doet. Kunst inzetten en daarmee een zichtbare maar ook verborgen, bijna ongrijpbare wereld in het licht zetten. Vaak onbedoeld vergeten herinneringen op een doek, in een gedicht, in muziek of op het toneel brengen. Verbaasd kijken wij met bewoners van het asielzoekerscentrum naar het resultaat. We kunnen er om lachen, soms moeten wij erom huilen. Maar altijd met het idee: Dat ben ik. Ik heb mijn verhaal met anderen gedeeld door een kunstwerk te maken. Ik word weer gezien.”

Senad Alic

Loslaten
Pas na aantal maanden lukt het me om telefonisch contact te maken met mijn jongste broer. Op zijn tocht was hij ergens in Duitsland gestrand en ik in Nederland.
Broer: “Ik heb een besluit genomen: ik ga naar Nieuw-Zeeland.”
Ik: “Nieuw-Zeeland. Waarom zo ver?”
Broer: “Ver? Ver van wat?”

Mijn zoon houdt van verhalen, verhalen over mijn land, over mijn jeugd. Ik vertel hem graag over de blauw-groene rivier waar ik heb leren zwemmen. Mijn moeder, die tot aan haar knieën in het water stond, keek bezorgd. Ik vertel hem over de berg boven de stad, in mijn hoofd de laatste jaren zo groot geworden, dat de top in de blauwe hemel verdwijnt.
Ik vertel hem dat ik bijna elke nacht droom over een smal weggetje door de bossen, het weggetje dat leidt tot aan het huis van mijn oma.
Over donkerrode kersen, zo groot als een sinaasappel, die smaken naar een paradijselijke vrucht…
Mijn zoon kijkt met grote ogen naar mij, luistert aandachtig en zei: Papa, zulke grote kersen, blauw-groene rivier… sorry papa, ik geloof jou niet.
Ik kijk naar hem en antwoord:
Maakt niet uit zoon, ik begrijp jou wel, ik geloof mijzelf soms ook niet meer.

UITVERKOCHT!
Hardcover – 40 pagina’s – 130 x 90 mm

---